ÇENESİ SAKALLI DEV, MİNNACIK KADIN VE HANIMELLERİ

O çenesakallı bir devdi,
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bir dev gibi seviyordu dev,
Ve elleri öyle büyük işler için
hazırlanmıştı ki devin,
yapamazdı yapısını,
çalamazdı kapısını
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan evin.
O çenesakallı bir devdi,
Minnacık bir kadın sevdi.
Mini minnacıktı kadın.
Rahata acıkmıştı kadın
yoruldu devin yolunda.
Ve elveda! deyip çenesakallı deve,
girdi zengin bir cücenin kolunda
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan eve.
Şimdi anlıyor ki çenesakallı dev,
Dev gibi sevgilere mezar bile olamaz:
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan ev...

Teşekkürler Nazım Hikmet diline sağlık
04/EYLÜL/04